بررسی همزمانی تأثیر تراکم، رطوبت و ضخامت بر رفتار لایه اساس با استفاده از آزمایش LWD

در اکثر کشور‌های جهان روسازی‌های انعطاف‌پذیر همواره بیشترین سهم را در ساخت راه‌ها به خود اختصاص می‌دهند، کشور ما ایران نیز از این قاعده پیروی می‌کند. در اغلب روش‌های طراحی، توجه کمتری به لایه‌های اساس و زیر‌اساس می‌شود و بیشتر تحقیقات بر لایه آسفالتی متمرکز است. از آنجایی که رفتار این مصالح به سبب خاصیت الاستوپلاستیکی در کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت متفاوت، لزوم بررسی رفتار آن‌ها قبل از به کار بردن در لایه‌های روسازی و همچنین مقایسه رفتاری بین انواع مصالح از اهمیت بالایی برخوردار است که ماحصل این امر انتخاب بهترین نوع مصالح برای روسازی و بهترین شرایط دانه‌بندی، رطوبتی و تراکم است. در نتیجه انتخاب شرایط آزمایشی که بتواند دقیقاً شرایط تنش واقعی وارد شده به روسازی را شبیه‌سازی کند از اهمیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار است. آزمایش افت‌وخیز سنج ضربه‌ای قابل حمل(LWD) معمولاً به منظور تعیین قدرت باربری لایه‌های غیر چسبنده روسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف این تحقیق بررسی همزمان نقش عوامل مؤثر مرتبط به لایه اساس بر رفتار این لایه به‌وسیله آزمایش LWD می‌باشد. عوامل مؤثر انتخابی شامل تراکم، ضخامت و رطوبت لایه میباشند. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش تراکم از 87% به 97%، همچنین ضخامت لایه اساس از 20 به 40 سانتیمتر به میزان قابل توجهی بر مدول سطحی لایه افزوده شده و از افتوخیز آن کاسته میشود. همچنین نتایج نشان داد که تغییرات رطوبت لایه تأثیر چندانی بر مدول و افتوخیز لایه اساس نداشته است.